.44 Magnum (pełna nazwa naboju to .44 Remington Magnum, w skrócie określany jako .44 Rem Magnum lub po prostu .44 Magnum) to nabój rewolwerowy o dużej średnicy i dużej mocy obalającej. Podobnie jak w nieco słabszym i mniejszym naboju .357 Magnum, powstał on w oparciu o wcześniejszy i łagodniejszy nabój .44 Special. Pomimo użytej w nazwie wielkości .44 cala, faktycznie pociski użyte w tym naboju mają średnicę ok. 0,429 cala (10,9 mm metrycznie).
Podobnie jak w przypadku .357 Magnum, nabój .44 Magnum powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie rynku na mocniejszy nabój o większej mocy obalającej. Rozwój amunicji Magnum związany jest też z postęp technologicznym w produkcji kamizelek kuloodpornych. Po prostu dostępna wcześniej amunicja, nie była w stanie przebić kamizelek, które pojawiły się na rynku.
.44 Magnum początkowo zaprojektowany była wyłącznie do rewolwerów, ale bardzo szybko dostosowano do niego karabiny zasilane mocnym nabojem. Firma Magnum Research oferuje również udane klony pistoletów samopowtarzalnych Desert Eagle, zasilanych nabojem .44 Magnum. Podobnie jak w przypadku naboju .357 Magnum, .44 Magnum powstał na przedłużonej łusce .44 Special. I analogicznie w broni zasilanej nabojem .44 Magnum można wykorzystać słabszą i nieco krótszą amunicję .44 Special, ale nie odwrotnie.
Mocny nabój .44 Magnum doskonale nadaje się do polowania, szczególnie gdy korzystamy z niego w broni długiej. W rewolwerze natomiast, może być używany jak w przypadku .357 Magnum, jako ochrona przed zwierzyną w gęstwinie leśnej. Szeroką sławę rewolwery kalibru .44 Magnum zyskały wraz z premierą „Brudnego Harry’ego”, gdzie był on nieodłączną bronią Harry Callahana, granego przez Clinta Eastwooda (w filmie był to rewolwer Smith & Wesson 29).
