Nabój kalibru 30-30 Win (Winchester) nazywany również .30 WCF (Winchester Center Fire) wprowadziła na rynek w 1895 r. amerykańska firma Winchester do swojego nowego wówczas modelu karabinu - Winchester Model 1894. Była to broń typu lever-action (przeładowywana dźwignią wahliwą). Był on wówczas pierwszym nabojem stricte sportowym, o małej średnicy do zastosowania z prochem bezdymnym. W krajach latynoamerykańskich nazywany był treinta-treinta (od hiszpańskiego określenia 30-30). Pierwsza cyfra wskazuje średnicę pocisku, ale druga, inaczej niż obecnie nie wskazuje na długość łuski czy rok wprowadzenia, ale na standardową masę prochu 30 gr.
Nabój szczególne uznanie zdobył wśród myśliwych - powszechnie uważa się, że 30-30 Win to protoplasta współczesnych nabojów myśliwskich na grubego zwierza, a naboje o podobnej balistyce często określa się jako nabój klasy 30-30 (podobnie jak klasę C w samochodach nazywa się często klasą Golfa). Dzięki temu, że nabój jest stosunkowo lekki i ma umiarkowany odrzut, jest także popularny wśród młodszych lub mniej doświadczonych myśliwych. Pomimo wielu zalet, nabój nie pozbawiony jest pewnych wad, jak np. ograniczona efektywność na większe dystanse (powyżej 200 metrów).
Podstawowa specyfikacja: średnica pocisku: 7,62 / .308 cala, długość łuski: 51,72 mm, całkowita długość naboju OAL: 64,77 mm, masa pocisku: od 150 do 170 gr, prędkość wylotowa: od 700 do 730 m/s, energia wylotowa od 2100 do 2200 J. Broń zasilana nabojami .30-30 Win jest często wykorzystywana w karabinach lever-action, co czyni ją popularną wśród myśliwych preferujących szybkostrzelność i niezawodność, jest idealnym wyborem do polowań na średniej wielkości zwierzynę w terenie leśnym, gdzie dystans strzału zazwyczaj nie przekracza 200 metrów.
