Nabój kalibru .270 Win (Winchester) został opracowany już w 1923 r przez amerykańską firmę Winchester Repeating Arms, choć oficjalnie szerszej publiczności został zaprezentowany dopiero w 1925 r przy okazji prezentacji nowego modelu karabinu powtarzalnego Winchestera, czyli Modelu 54. Powstał na bazie naboju kalibru .30-03, który był dość krótko oferowany (od 1903 do 1906 roku) i zastąpiony dość szybko przez nabój 30-06. Jak widać jego historia nie zaginęła, dając początek nowemu kalibrowi .270 Win.
Od momentu wprowadzenia, kaliber .270 Winchester zyskał dużą popularność, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie stał się jednym z najczęściej używanych kalibrów do polowań na jelenie, łosie i inne duże zwierzęta, choć początkową sławę zawdzięcza przede wszystkim amerykańskiemu dziennikarzowi i myśliwemu, Jack’u O’Connor. Był on przez 31 lat jednym z redaktorów piszących dla magazynu Outdoor Life, a ponieważ sam niezwykle chętnie używał kalibru .270 Win, równie chętnie chwalił go na łamach tego magazynu.
Podstawowa specyfikacja: średnica pocisku: 7,04 mm / .277 cala, długość łuski: 64,5 mm, średnica łuski: 11, 2 mm, długość całkowita naboju OAL: 84,8 mm, masa pocisku: od 130 do 165 gr, prędkość wylotowa: od 870 do 950 m/s, energia wylotowa: od 3100 do 3600 J. Kaliber ten jest ceniony za swoją płaską trajektorię i wysoką prędkość wylotową, co czyni go idealnym do polowań na dystansach do 300 metrów, choć w rękach doświadczonego strzelca można go używać na jeszcze większe odległości.
