.40 S&W (Smith&Wesson) został opracowany wspólnymi siłami przez firmy Smith&Wesson oraz Winchester na prośbę FBI, aby stworzyć nabój wzorowany na naboju 10 mm Auto, ale o mniejszy odrzucie. Historia związana z powstanie tego kalibru jest jednak znacznie dłuższa. A początek swój miała w słynnym incydencie w Miami w 1986 r, podczas wymiany ognia agentów FBI z przestępcami, która dla FBI miała tragiczny finał. W skutek przeprowadzonej analizy, FBI doszła do wniosku, że używana przez agentów broń (rewolwery z amunicją .38 Special +P oraz Colty .45 ACP) oferowały zbyt małą ilość strzałów, a przeładowanie rewolweru, szczególnie w stresie, było mało efektywne.
Amunicja musiała też mieć odpowiednią moc obalającą, której wg FBI brakowało amunicji 9x19 mm. Początkowo do gry weszła amunicja 10 mm Auto zaprojektowana przez Jeffa Coopera, ale dla wielu agentów była ona nie do zaakceptowania ze względu na spory odrzut. Wówczas jeden z agentów odpowiedzialnych za testy - John Hall, przyniósł swojego Colta Delta Elite 10mm z amunicją własnej elaboracji, która spełniała oczekiwania agencji. Na podstawie wszystkich testów, FBI zgłosiła się do firmy Smith&Wesson, aby ta opracowała dla nich nabój w oparciu o pocisk 10mm, ale ze zmniejszoną w stosunku do amunicji 10 mm Auto prędkością. Wyliczenia przeprowadzone w S&W dowiodły, że identyczne parametry uzyskaliby dla skróconej łuski i pocisku o masie 11,7 g, co z kolei pozwoliłoby na dostosowanie pistoletów 9x19 mm do nowego kalibru.
Rynkowy debiut pistoletów zasilanych kalibrem .40 S&W również miał swój smaczek, bowiem S&W wprowadzając swój nowy pistolet S&W Model 4006 na rynek cywilny, został prześcignięty w dacie premiery modelu opartego o nowy kaliber, przez firmę Glock. Równo tydzień przed premierą modelu 4006, rynkową premierę miały Glocki 22 i 23 zasilane nabojem .40 S&W, co przyczyniło się do ich sukcesu, kosztem pistolety S&W. Po prostu - Glock wyczuł „pismo nosem” i błyskawicznie dostosował swoje konstrukcje zasilane nabojem 9x19 mm, wdrożył do produkcji i zaoferował na rynku amerykańskim tuż przed S&W, wykorzystując niejako całą otoczkę związaną z powstaniem nowego kalibru na swoją korzyść. Specyfikacja kalibru: średnica pocisku: 10,16 mm (0,4 cala), długość łuski: 21,59 mm, długość całkowita naboju (OAL): 28,8 mm, masa pocisku od 7,45 do 13 g, prędkość wylotowa: od 300 do 370 m/s, energia wylotowa: do 470 do 650 J.
