Nabój kalibru 9,3x62 mm (określany też jako 9,3x62 Mauser, szczególnie w USA) to nabój wprowadzony na rynek przez niemieckiego rusznikarza z Berlina, Otto Bocka w 1905 r. Powstał jako nabój myśliwski przeznaczony do polowań na dużą i niebezpieczną zwierzynę, zarówno w Europie, jak i w koloniach, zwłaszcza w Afryce. Nabój ten szybko zyskał popularność wśród myśliwych, którzy potrzebowali potężnej, ale jednocześnie dostępnej i stosunkowo niedrogiej amunicji do polowań na zwierzynę taką jak bawoły, lwy, a nawet słonie. Efektywna odległość jego wykorzystania to dystans do 250 m.
Otto Bock zaprojektował swój nabój tak aby pasował do bardzo popularnego wówczas karabinu powtarzalnego Mauser 98 (Mauser Model 1898). Myśliwi chętnie korzystali z niezawodnej i taniej broni wojskowej, jednak problemem było wykorzystanie w nich wojskowej amunicji, co często było zakazywane przez rządy, które bały się kolonialnych buntów. Stąd też myśliwski nabój do tak popularnej broni, spełniający warunek amunicji niewojskowej, zyskał od razu olbrzymią popularność. Tym bardziej, że pasował do karabinów w standardowej komorze LA (Long action - tzw. „długiej komorze”) i mógł być wykorzystany również w innych karabinach niż podany wcześniej Mauser.
Podstawowa specyfikacja: średnica pocisku: 9,3 mm / .366 cala, długość łuski: 62 mm, całkowita długość naboju OAL - ok 82 mm, masa pocisku: od 232 do 293 gr, prędkość wylotowa: od 700 do 770 m/s, energia wylotowa: od 4000 do 5000 J. Kaliber 9,3x62 jest przeznaczony do polowań na dużą zwierzynę, w tym na grubego zwierza, jak dziki, jelenie, łosie, a także na niebezpieczną zwierzynę afrykańską, taką jak bawoły czy lwy. Dzięki dużej masie pocisku i odpowiednio dobranym parametrom balistycznym, kaliber ten zapewnia głęboką penetrację oraz skuteczne zatrzymanie nawet największych i najtwardszych zwierząt.
