Drugi z popularnych kalibrów śrutowych - kaliber 16, określany też jako 16 GA (16-gauge), to kaliber strzelb gładkolufowych, który zdobył popularność na przełomie XIX i XX wieku. System oznaczania kalibrów strzelb bazuje na liczbie ołowianych kulek o średnicy odpowiadającej średnicy lufy, które można by odlać z jednej funty ołowiu. Dla kalibru 16 oznacza to, że z funta ołowiu można odlać 16 kulek.
Pomimo początkowo dużej popularności w Europie i USA, gdzie zdobył uznanie wśród myśliwych jako kompromis między większym i cięższym kalibrem 12 GA a lżejszym kalibrem 20 GA. W latach 1920-1950 kaliber 16 GA był powszechnie uważany za doskonały wybór do polowania na ptactwo i drobną zwierzynę, zwłaszcza w Europie, jednak od połowy XX wieku jego popularność zaczęła maleć, głównie ze względu na rozwój i dominację kalibrów 12 GA i 20 GA, które oferowały większą wszechstronność i dostępność amunicji.
Podstawowa specyfikacja: średnica wewnętrzna lufy: ok. 16,8 mm / .662 cala, długość łuski - w zależności od typu amunicji to 2,5 cala (65 mm), 2,75 cala (70 mm). W zależności od długości łuski i typu amunicji, posiada ładunek śrutu o masie od 24 do 32 g. Prędkość wylotowa: od 365 do 400 m/s. Najczęściej jeden z dwóch rodzajów amunicji: śrutową lub brenekę (slug), Posiada mniejszy odrzut niż kaliber 12 GA.
